woensdag 5 juli 2017

Hoofdstuk 91, Mariebelle Zilverschoon


Het konijntje is niet helemaal gaar, maar smaakt desondanks prima. Gabriel gaat weer in zijn hangmat, bekaf.

Het bos is wel erg dicht. Suzan is weer aan de wandel. Ze was eigenlijk van plan te wachten op Harmachis om het spelletje af te maken, maar ze wist niet wanneer hij terug kwam.

Met die harde wind slaat de ene rubberboom tegen de andere boom, die weer een volgende aantikt en zo maar door. Van een afstandje is het net een akker met wuivende aren. Rijp voor een gedicht. Maar als je er in zit, word je de hele tijd aangetikt en bijna omver gegooid. Gelukkig zijn ze van rubber, maar de hele situatie is geschikt om te vloeken. Toch doet Suzan dat niet. Ze is keurig opgevoed. Tevreden beziet God dit tafereel en doet er nog een 'schepje' bovenop. 

Via de poolster komt het berichtje binnen dat het losgeld klaar ligt. Suzan gaat meteen naar de kroeg en neemt een neut. Ze neemt er nog een en wordt bekeken door enkele mannelijke eilandbewoners. Ze laat zich bekijken en gaat op zijn voordeligst zitten. Binnen tien minuten heeft ze beet. De kroeg is vol, want er komt voetballen. Een mannetje of veertig, vijftig is er zeker en een aantal voelt wel wat voor een ontspanningsoefening voor de wedstrijd. Het duurt daarom nogal lang voordat ze gaat eten. De wedstrijd is al begonnen als de spiegeleieren worden opgediend. Spiegeleieren kent ze niet, wel het tegenovergestelde, maar ze zijn wel lekker.

Venus is als een baksteen naar beneden aan het vallen en ziet er uit als een druppel water. Maakt verder niet zoveel uit voor Mariebelle, alleen vrouwen boven de vijftig hebben daar last van. Zij krijgen een verlaagde bloedsuikerspiegel en kunnen flauw vallen.

Na het eten een fikse wandeling doet je goed. De golven klotsen nu metershoog en over het water lopen zit er nu niet in. Ook al omdat Venus er aan komt. Ze is dan wel niet boven de 50, maar een planeet op je hoofd krijgen is niet echt fijn. 

Ze loopt terug het bos in en zet een virtuele helm op. Rubber kan hard aankomen.  

In de verte ziet ze een contour en denkt die contour te herkennen. Ze zet haar vleugels uit en zweeft er snel naar toe. Ja, zweven kan ze, maar dan niet meer dan 25 cm boven de grond. Daarbij raakt ze meerdere malen een Venusspiegel. Dat is niet erg want daar kunnen die plantjes wel tegen, maar verderop groeien achteruitkijkspiegels en die hebben een lange steel. Daar moet ze dus omheen. 

Op een kleine open plek staat een klein merkwaardige houten huisje met een hartje in de deur. De nachtspiegel staat er op. Dat is wel even fijn, want ze moet wel nodig.

De contour is helaas niet van Harmachis……….



G.D. 5 juli 2017