donderdag 13 juli 2017

Hoofdstuk 99, het dorp dat wij zo goed kennen


Het dorpje dat wij intussen zo goed kennen ligt vredig onder de zonnestralen.

Liselorix ligt in haar hangmat en Marylix met een strootje in haar mond onder een hele dikke boom.

Marylix kan niet vermoeden dat deze boom ooit, over ruim 2000 jaar nog eens beroemd zal worden. Voor haar is een boom een boom en niet meer. Zeeziex, de vader van Liselorix staat de hut te vegen en Geidix staat te koken. Verder staan de visboer Harix en de dorps tovenaar Hans Horlogix hun ding te doen, vis verkopen en drankjes fabriceren en de dorpsmuzikant Hazix zit vastgebonden aan een andere boom terwijl zijn vrouw Bonnie Clairix laveloos onder een struik ligt. Zelfs de tweeling Rogix en Rogix – die dezelfde naam hebben omdat ze niet uit elkaar zijn te houden – zijn rustig en halen even geen rottigheid uit en Opa Billix heeft zijn ijzerwaren ook neergelegd.

Kortom het is niet anders als alle andere dagen rustig en vredig in het dorpje dat wij zo goed kennen. God zat in Zijn hemel en het was goed. En meestal gebeurt er dan iets bijzonders of iets zorgwekkends.

In dit geval echter niet. Niemand kan wat bedenken, alleen God dacht, misschien moet ik mijn zoon eens sturen maar daar is het nog een paar decennia te vroeg voor. Het bleef nog uren rustig. Hier en daar waren oogjes toe gegaan en ook Hazix was even ingedommeld. Harix heeft zelfs zijn vissen in rustig vaarwater gekregen en het was zo stil en rustig in het dorp, dat dit wel het goede moment moet zijn om iets onverwachts te laten gebeuren.

Het begon met een harde gil van Geidix. En niet zomaar een gil. De gebeurtenissen die daarop volgen laten zich niet gemakkelijk vertellen omdat ze allemaal tegelijk gebeuren.

           Iemand met een strootje in haar mond schrikt, komt twee meter van de grond en staat haar hoofd tegen een tak. Ze raakt enigszins buiten bewustzijn
           een ander iemand in een hangmat schrikt zo hard dat ze met hangmat en al in het rondte begin te tollen
           alle vissen springen in het gelid
           Weer een ander iemand schrikt zo erg dat zijn touwtjes waar hij mee is vastgebonden, knappen
           en nog een ander iemand laat zijn stoffer en blik vallen waardoor alles weer over de vloer ligt
           het huiskonijn Gabrix, die in de zon ligt omdat Geidix dat had gevraagd om alvast voor te bruinen omdat hij straks aan het spit gaat terwijl hij denkt dat hij huisdier is, neemt de grootste sprong van allemaal, wat niet zo gek is met zulke buitenproportionele poten.

Nu we de reacties op een rijtje hebben kunnen we weer verder en dat doen we in hoofdstuk 119 waarin we te weten komen waarom Geidix zo gilde.



G.D. 15 juli 2017