Tijd om jullie voor te
stellen aan een andere bijzondere neef van Liselore.
Zijn naam is
Sebastiaan Lodewijk Anna Basset. Dat Anna komt door zijn vader die hem
eigenlijk naar opa Anne had willen vernoemen, maar vlak voor de
geboorteaangifte nog iets moest vieren met z'n vrienden van de biljartclub.
Zijn familie noemt hem
Sebas, zijn vrienden Bas en Liselore noemt hem Tuppy. Dat komt eigenlijk omdat ze
een vriend heeft met een hond die Tuppy heet die sprekend lijkt op Bas.
Bas heeft net zulke
droefgeestige ogen en hangwangen als Tuppy.
Neef Tuppy is over het
algemeen genomen een aardige vent. Nooit problemen mee. Hij loopt tegen de
veertig, heeft een goede baan als boekhouder bij een autobandenfabriek, een koophuis,
een auto, leuke vrouw en twee kinderen. Kortom de saaiste man van Nederland,
samen met nog een paar miljoen andere mannen. Het ergste is nog dat hij denkt
dat hij geslaagd is in het leven.
“Count your blessings,
meiske” zegt hij vaak tegen Liselore, en met zijn blessings bedoelt hij zijn
baan, zijn huis en de hele reutemeteut. Als Liselore dan zegt dat ze dat
behalve die baan en die kinderen ook wel wil hebben, maar dan van alles acht,
zegt hij: “wacht maar tot je zo oud bent als ik, dan waardeer je de dingen heel
anders”. En dat terwijl hij maar iets ouder is.
Elke dag komt Tuppy, zolang
de Spoorwegen dat toelaten, stipt op tijd met de trein van 18.13 uur aan op het
station, wandelt in tien minuten naar huis en leest de krant. Na het eten helpt
hij zijn vrouw met de vaatwasser te vullen, want 'dat vindt ze zoveel werk in
d'r eentje', drinkt een kopje koffie en dan gebeurt het. Hij wordt ongeduldig,
laat het laatste slokje koffie staan en spurt naar boven, voor zover je het
spurten kunt noemen, als hij zijn, door twintig jaar zittend werk, vadsige
lichaam al kreunend de trap op sleurt.
Boven is de
metamorfose compleet. Zijn doffe ogen krijgen een vreemde glinstering als hij
zijn hobbykamer in gaat. Als hobbykamer heeft hij de grootste slaapkamer van
het huis genomen en hoewel zijn huwelijk saai is, herstel: en hoewel zijn
huwelijk goed is en er eigenlijk nooit ruzies zijn, is dit toch wel een
regelmatig terugkerend twistpunt, want 'uiteindelijk hoort dit de
ouderslaapkamer te zijn' vindt zijn vrouw.
Bij binnenkomst wordt
je onmiddellijk verblind door ontelbare TL-buizen en speciale warmtelampen, je
adem wordt ontnomen door de hoge luchtvochtigheid en het zweet breekt je uit op
plaatsen waar je nooit zweetklieren had vermoedt.
G.D. 19 juni 2017
G.D. 19 juni 2017
