Op het dak van een tramhuisje staat Rusti, de zoon van een
dove Indo en de bastaard dochter van de prinses, de muur van een gebouw vol te
kledderen met verf. Het is een prachtig hagelnieuw gebouw met marmeren
bekleding en aluminium strips er tussen. Een lust voor het oog, maar Rusti
dacht dat zo’n enorm stuk muur wel een graffiti kon gebruiken. Ook dacht hij
dat kunstenaar was en zijn naam in elke straat moest prijken. Kunstenaars zijn
kunstenaars en over smaak valt niet te twisten en meer van dat soort onzin,
maar je zou toch niet zo heel snel iemand kunnen vinden die deze paar
driekleurige verlopen en lekkende letters mooi zou vinden.
Toevallig is er net een rel om de hoek aan de gang omdat -
en zo begon het allemaal - iemand stond te demonstreren tegen kruisraketten.
Hij was een paar jaar in de war, maar een clubje homo’s begreep het verkeerd en
zij voelden zich aangesproken. Een kleine tegendemonstratie van pak hem beet
tien man was het gevolg en daardoor schoten uit allerlei straten homomeppers
tevoorschijn. Een tegen-tegen demonstratie liet niet lang op zich wachten, maar
voordat er gemept ging worden liep net de bodyboulding club leeg aan de ene
kant en aan de andere kant wamen er wat mensen uit het café. Het feest leek
compleet en iedereen sloeg iedereen tot er wat hooligans aankwamen. Niet veel
maar wel met scherpe messen en vuistbijltjes. Uiteindelijk kwam de politie met
een grote overmacht, maar vooral met een enorm waterkanon op een ME-bus. Maar
God grijpt al in en de politie is te laat.
Gefrustreerd zat Leo Lepelaar, hoofdagent en
meesterwaterwerper eerste klas, om zich heen te kijken. De daders waren
gevlucht en de slachtoffers lagen op de grond. Er viel niets te spuiten. Zijn
maatje keerde de ME-bus om terug huiswaarts te keren en toen zag hij het! Om de
hoek een heterdaadje graffiti. Hoe het is gegaan weten we niet, wegens gebrek
aan getuigen en het ontbreken van camera’s en ook of Leo gezien had dat Rusti er
stond kunnen we niet zeggen. Het enige wat Leo later verklaarde is dat hij
verse graffiti zag en dat schoon wilde spuiten.
Rusti wordt van het tramhuisje geblazen en maakt een
luchtreis van zeker 30 meter. Daar landt hij op de nek van een hele grote
zwarte man die een rolstoel aan het duwen is.
Onderwijl is het nieuws op Twitter losgebroken en Iris, de
halfGodin van de Communicatie zit in haar Hemelse werkkamer, vlak naast de
kamer van Angel die weer grenst aan de kamer van God en wordt helemaal gek,
want ze moet al die tweets lezen, categoriseren en opslaan. En dat terwijl de
tweets van een treinongeval eerder op de dag nog niet klaar zijn.
G.D. 18 april 2017
