Je kunt op allerlei plaatsen eelt
hebben. Als je veel onder het bureau van je baas zit, zoals Carla destijds, heb
je dat op je knieën. Maar dat is letterlijk, net als onder je hielen.
Figuurlijk is als je het op je ziel of op je hart hebt. Dat kan gebeuren als je
veel nare dingen hebt meegemaakt of zeer teleurgesteld bent in de liefde. Dat
laatste komt zowat niet voor.
De weg van de postkamer naar de
fietsenstalling is een moeilijke weg. Normaal gesproken niet en leggen
duizenden mensen die route dagelijks met gemak af en vice versa, maar in het
geval van Teun lag dat anders.
Het begon in een grote hal, met ruimte zat, maar
ging al gauw over in een heel smal gangetje waar hij maar net door kon en daar
stonden ook nog allemaal medesollicitanten. En allemaal in de weg. Voorzichtig
maneuvrerend en soms ruimte maken voor iemand van Personeelszaken ging het
voort. Zijn ellebogen schuurden langs de muur, als ze geen medesollicitanten
wegmaaiden. Langzaam werd de gang breder, maar ook lager. Gebukt ging het
verder, concurrerende pijlen boven zijn hoofd langsscherend, totdat hij op zijn
knieën en ellebogen tijgerend de hoek om ging en het laatste stukje nam.
Voor
de laatste fase had hij dan toch nog de hulp van de halfgodin Serpentia
ingeroepen, om nog een paar concurrenten uit te schakelen. Maar dan heb je ook
je doel bereikt.
Met eelt op je ellebogen, letterlijk en figuurlijk.
G.D. 26
mei 2017
