Na een week treuren om Carla, wist Ronald
het. Hij had het helemaal uitgezocht en was er van overtuigd dat het goed was. Geen
hagedissen en damesslips meer voor hem. Veganist.
Het roer gaat om. Goed voor
het milieu, tegen het voedseltekort op de wereld, voor zijn gezondheid en tegen
het dierenleed. Een wondermiddel dus.
'Doen!' riep hij tegen zichzelf. 'Kan niet
meer fout gaan. Geen dieren meer nodig voor en in mijn leven.'
Het begin gaat aardig. Vervelend is dat hij
zijn kat moest loslaten in het bos. Terug naar de natuur, want een veganist
heeft geen huisdieren. Het groene boekje voor veganisten zegt nog veel meer.
Vooral wat niet mag. En dat is nogal wat. Het meeste gaat goed. Sommige dingen
niet. Lastig is de groene stroom, die wordt opgewekt met een getijdencentrale of windmolens
in zee en daar hebben de vissen en vogels dus last van. En dus mag hij geen
groene stroom. Nog lastiger is dat je niet meer ziek mag worden. Medicijnen
zijn vrijwel zonder uitzondering op dieren getest.
Waar hij helemaal van in de war raakt
is melk. Melk komt van koeien en is dus verboden. Maar borstvoeding dan? Voor
de baby, wel handig, maar is dat nou dierlijk of niet. En dan? Hij nam zich
voor het eens na te vragen aan een ethicus.
Intussen beheerst het zijn leven wel
erg. Hij loopt door de wei om afgevallen schapenvacht te verzamelen. Scheren
mag niet, maar als het er vanzelf af valt mag het namelijk wel. Heeft hij
tenminste straks een trui. Maar hij doet zijn principes geen geweld aan. De
dieren zijn erg blij met hem. Denkt hij.
Dapper worstelt hij de eerste maand
door met ups en vooral downs. Uiteindelijk blijft er wel een goed gevoel over. Een
echte dierenredder en wereldverbeteraar is hij geworden, een weldoener. Niemand heeft nog opmerkingen
kunnen bedenken dat hij het één wel doet en ander niet. Hij is consequent en
duidelijk en daarmee heel tevreden.
De tweede maand knaagt het aan alle
kanten. Het is net als bij stoppen met roken. De eerste tijd speelt iedereen de
lofzang over je en daar haal je een deel van je voldoening uit. Na een maand
vindt iedereen het gewoon en dan begin je nog meer te lijden onder je gemis.
Maar met zo’n sterk karakter houdt hij het
wel vol.
G.D. 11 mei 2017
