Hoofdstuk 30, de begrafenis van Carl

De begrafenis van Carl was plechtig. Mooie bloemen en vooral veel bloemen.

Bill was er niet bij maar had wel wat Duitse bloemen laten bezorgen, prachtige Gentiaan.

Iemand was op het idee gekomen het Nederlandse volkslied te spelen op de begrafenis. Dat pakte wel uit toen de vrienden van Carl luidkeels beginnen mee te blèren bij het Duitse bloed.

Abbey Remington, een Canadees, stond op één been het schouwspel te bezien. Ooit, heel veel jaar geleden was hij zijn andere been vergeten in Nederland. Hij werd misselijk van die zingende vrienden van Carl en ging er op af. Het enige dat dat hij voorhanden had was zijn rollator en die wilde hij naar de Duitsers gooien.

Dat liep niet goed af en een minuut later lag hij met rollator en al in het net gegraven gat voor Carl. De Duitsers begonnen het gat gelijk dicht te gooien.

G.D. 4 mei 2017