Ook al was papa een dictator met keizerlijke allures en
stond het haar heel erg tegen als hij praatte, dit was toch wel een briljant
idee, die adoptie. Behalve dan dat ze als stiefzusjes door het leven gingen,
maar ze hadden wel dezelfde achternaam en konden “getrouwd” doen voor de
buitenwereld. Dat van die zolderkamer geeft nog wel een beetje raar gevoel,
zeker met die snotjongens om hen heen.
Voor de zekerheid wil Liselore toch maar even naar een
waarzegger. Ze wil toch wel graag weten hoe de toekomst er op deze weg uitziet.
Via de neef van de postbode kreeg ze het adres van David
Sorcxi en op vrijdagmiddag belt ze bij hem aan. “Wie is daar?” klinkt het door
de intercom. En daarmee was het vertrouwen van Liselore in deze man al direct
behoorlijk gedaald. Maar nu ze er toch was…
Deze David heeft de bijzondere eigenschap dat hij alleen kwesties kan
voorspellen die niet waar zijn. Hij noemt zich dan ook niet-waarzegger.
Met het antwoord dat het niet waar is op de vraag of het
adopteren een slecht idee is, gaat Liselore, enige illusies en 25 euro armer,
weer weg.
G.D. 10 april 2017
G.D. 10 april 2017